|
|||||||||||
|
|
Шчаслівага акорда ўладальніца "Мінская праўда". 9.10.2004 Трэці раз пад патранажам аднаго з прамысловых гігантаў нашай вобласці і краіны вытворчага аб'яднання "Беларускі аўтамабільны завод" нядаўна ў Жодзіне прайшоў конкурс маладых эстрадных выканаўцаў "Белазаўскі акорд". Упершыню ў ім селета прымала ўдзел студэнтка Беларускага дзяржаўнага універсітэта культуры стаўбчанка Вольга КРАЎЧУКОВІЧ і адразу стала пераможцай гэтага прэстыжнага маладзежнага свята песні (інтэрв'ю з ею чытайце далей). А ўвогуле "Белазаўскі акорд" прынес шмат радасных хвілін не толькі яго ўдзельнікам, але і жыхарам Жодзіна, гасцям горада, якія горача падтрымлівалі маладых выканаўцаў. Па традыцыі адкрыў конкурс генеральны дырэктар БелАЗа Герой Беларусі Павел Марыеў, які пажадаў яго ўдзельнікам паспяховага выступлення і далейшых творчых поспехаў. У гэтым годзе на ўдзел у конкурсе падавалі папярэднія заяўкі больш за 60 улюбленых у песеннае мастацтва маладых талентаў ва ўзросце ад 16 да 25 год. Да ўдзелу у фінале было абрана 16 лепшых. Сярод якіх амаль палова - прадстаўнікі Міншчыны: з Маладзечанскага раена, Дзяржынска, Стоўбцаў, Жодзіна… Кожны з іх павінен быў выканаць па дзве песні, адна з якіх у абавязковым парадку павінна была быць на беларускай мове. Прафесійнае журы, якое ўзначальваў народны артыст Беларусі, паэт і кампазітар Валерый Іваноў, адзначыла высокае выканаўчае майстэрства пераважнай большасці канкурсантаў. Аднак конкурс есць конкурс, і прызавыя месцы размеркаваліся наступным чынам: 1-е - Вольга Краўчуковіч (Стоўбцы), 2-е - Алеся Дымнікава (Наваполацк), 3-е - Алеся Кульша (Маладзечанскі раен) і Іна Юдко (Магілеў). Таксама спецыяльных прызоў конкурса былі ўдастоены: Настасся Федарцова (Жодзіна) - за лепшае выкананне аўтарскай песні, Наталля Адзінцова (Магілеў) - за яркае ўвасабленне сцэнічнага вобразу, Раман Чупраеў (Жодзіна) - прыз глядацкіх сімпатый, Дзіяна Лугіна (Баранавічы) - за артыстызм і сцэнічную прывабнасць. Завяршыўся конкурс гала-канцэртам, у якім прымалі ўдзел пераможцы, а таксама дуэт "Аляксандра і Канстанцін", Ларыса Грыбалева, Влада, Сяргей Мінскі. Сяргей ЖОЛУД ПЕСНЯ - ЯЕ ЖЫЦЦЕ (ІНТЭРВ'Ю ВОЛЬГІ КРАЎЧУКОВІЧ) Вользе Краўчуковіч неаднойчы даводзілася чуць у свой адрас: каб стаць сапраўднай прафесійнай спявачкай, аднаго добрага голасу мала… Вось калі б табе крыху прыбавіць у росце, то тады, магчыма, што-небудзь з цябе і атрымалася б… Аднак яна, сапраўды невялікага росту дзяўчына са Стоўбцаў, упарта не хацела згаджацца з такім прыдуманым для яе маючымі дачыненне да музыкі людзьмі выракам. Год за годам яна з зайдросным пастаянствам штурмавала прыступкі розных песенных конкурсаў і фестываляў. І кожная няўдача, а іх было нямала, ніколькі не засмучала дзяўчыну, наадварот, надавала задору і сілы для творчага сталення. І вось нядаўна на прайшоўшым у Жодзіне III конкурсе маладых эстрадных выканаўцаў "Белазаўскі акорд" Вольга Краўчуковіч стала яго лаўрэатам. "Што для цябе значыць перамога ў прэстыжным песенным конкурсе?" - такім было наша першае пытанне да маладой спявачкі. - Не ведаю, - шчыра прызналася яна. - Хоць мне вельмі прыемна, што так высока журы ацаніла маю творчасць. - А як паставіліся да твайго поспеху сябры, выкладчыкі універсітэта культуры? Аддзяленне народных сольных спевакоў, дзе ты займаешся, на мой погляд, прамая супрацьлегласць песеннай эстрадзе… - Мае сапраўдныя сябры шчыра мяне павіншавалі. А самыя блізкія з іх, як са Стоўбцаў, такі і з універсітэта, горача мяне падтрымлівалі на конкурсе ў якасці актыўных гледачоў, за што я ім вельмі ўдзячная. Прыемна было атрымаць віншаванні і ад многіх выкладчыкаў. - Вольга, а якія ў цябе ўражанні ад "Белазаўскага акорда"? Калі ты зразумела, што станеш пераможцай? - Ведаеце, такой атмасферы - сардэчнай і добразычлівай, як на конкурсе ў Жодзіне, я яшчэ не сустракала нідзе, дзе даводзілася выступаць. І гэта не толькі з-за таго, што мяне там прызналі адной з лепшых. Арганізатары конкурсу прадумалі ўсе дробязі, і ў яго ўдзельнікаў не ўзнікалі ніякіх праблем ні з пражываннем , ні з рэпетыцыямі і г.д. Дзякуй ім за гэта. Калі я зразумела, што лаўры першынства будуць аддадзены мне? Скажу шчыра, надзея на гэта ў мяне з'явілася пасля выканання другой конкурснай песні. У першы дзень, калі ўсе мы выконвалі песню на беларускай мове - абавязковая і, на маю думку, цалкам апраўданая ўмова для ўдзельнікаў конкурсу,- жодзінскія гледачы некалькі разоў выклікалі мяне на "біс". Аднак конкурс есць конкурс: толькі ўдзячныя паклоны. Тое ж было ў адносінах да мяне і пасля выканання другой песні. Тады і закралася "варожая" думка: а чаму б і не? Хоць я хачу зазначыць, што і ўсе 15 маіх сапернікаў па сцэне таксама былі даволі моцнымі і выдатна падрыхтаванымі. Але я лічу, што мне вельмі шмат дапамог менавіта жодзінскі глядач. - Ну, глядач гледачом. А вось словы з інтэрв'ю адной з газет члена журы кампазітара Сяргея Ждановіча: "З шаснаццаці ўдзельнікаў дзесяць былі вельмі моцнымі і вартымі прызавога месца. Але калі на сцэне з'явілася Вольга Краўчуковіч, я адразу для сабе вырашыў, што яна стане пераможцай. Прыемна ўразілі цудоўна падабраныя для выступленняў касцюмы і, што немалаважна, незаезджаны цікавы рэпертуар…". Хто табе дапамагаў рыхтавацца да конкурсу? - Дзякуй, гэтага інтэрв'ю С. Ждановіча я не чытала. А рыхтавацца? Хто можа дапамагчы беднай студэнтцы? Практычна ўсе давялося рабіць самой. Хоць, думаю, наўрад ці ўдалося б мне добра падрыхтавацца, калі б мяне не падтрымалі мае сябры і калегі са Стаўбцоўскага гарадскога Дома культуры. ГДК г. Стоўбцы, з якім я па-ранейшаму супрацоўнічаю і прымаю ўдзел у многіх яго мерапрыемствах, і аддзел культуры райвыканкома, між іншым, і накіравалі мяне на конкурс у Жодзіна. - Вольга, наколькі я ведаю, менавіта ў Стоўбцах у цябе і адбыўся песенны дэбют. - Так, у гарадскі Дом культуры мяне прывеў мой школьны настаўнік па… фізічнай культуры. У эстрадны ансамбль, а цяпер студыю "Арыенцір", мяне прынялі адразу. Там пад кіраўніцтвам надзвычай творчага чалавека Валерыя Малухіна і я сталела. Аднак сапраўдныя творчыя ўрокі мне далі прафесійныя выкладчыкі Мінскага каледжа мастацтваў. Мяне асабіста шмат у творчым плане падтрымліваў, дый робіць гэта і зараз яго дырэктар Уладзімір Васільевіч Таран. Вельмі ўдзячная і цяперашняму майму настаўніку па універсітэту заслужанай артыстцы краіны Наталлі Раманскай. Менавіта Наталля Міхайлаўна з прафесійнага боку падыходзіць да спеваў як з'явы. Яе парады па пастаноўцы голасу, напрыклад, мне заўседы прыходзіліся дарэчы і ў шмат якіх выпадках выручалі. А яшчэ хачу сказаць вялікі "дзякуй" Барысу Асмалоўскаму - кіраўніку тэатра-студыі эстраднага мастацтва "Каларыт" , які таксама вельмі многае робіць дзеля мяне як маладой спявачкі. - Вольга, я ведаю, што поспех на "Белазаўскім акордзе" ў гэтым годзе для цябе не адзіны… - Селетняй вясной я прымала ўдзел у міжнародным песенным фестывалі "Запалі сваю зорку", які праходзіў у Маскве. Там я была трэцяй. Такое ж месца дасталося мне і ў рэспубліканскім фестывалі народнай песні "Галасы Радзімы". - Ну, і традыцыйнае пытанне: твае планы і мары? - Іх шмат. Па-першае, хачу знайсці добрага прадзюсера. Па- другое, паспяхова закончыць універсітэт… І што ўжо дакладна - з песняй, з эстрадай я застануся на ўсе свае жыцце. - Поспехаў, табе, Вольга! І новых творчых перамог. - Дзякуй. Гутарыў Сяргей ЖОЛУД |
||||||||||
| |||||||||||